Banu’nun Dünyası 10 Yaşında

Banu Tozluyurt ile birbirimizi ne kadar zamandır Twitter’dan takip ediyoruz bilmiyorum. Hatırladığım ilk dialoğumuz ise 2013 yılının sonlarında Karanlıkta Dialog‘a gideceğimi dile getirdiğim bir tweetime ‘Yanına bozuk para al, lazım olacak’ uyarısıdır. Uyarısını sorgulamadan dikkate aldığım için de, zannediyorum ki sergi içindeki cafede çalışan sergi çalışanlarını mutlu ettik.  Banu ile ilk karşılaşmamız ise, yine bir kadın etkinliğinde, Armağan Portakal’ın Kozyatağı Kültür Merkezi’nde verdiği ’40 + Cesaret Biraz’ konferansına denk geldi.

Banu onunla ilk tanıştığım gün güler yüzü, enerjisi, projelerine olan tutkulu bağlılığı ve pek tabii ki ortak noktamız olan eğitmen oluşu ile beni kendine hayran bırakmıştı. İlerleyen zamanlarda da bu dialoğu elimizden geldiğince sürdürdük. Blogunun 10. yılını kutlayacağı haberini alır almaz telefona sarılıp, yanında olmayı canı gönülden istediğimi bildirdim. Küçük bir etkinlik yapmayı düşünürken, on yıl içinde onu takip eden, izleyen, birlikte projelere imza attığı onlarca  twitter kullanıcısı, blogger, vlogger pek tabii ki onu yalnız bırakmak istemeyince, ‘Banu’nun Dünyasının 10. Yaşı Partisi’ oldukça kalabalık ve enerjisi yüksek bir etkinlik oldu.

Kaynağı şimdi hatırlayamıyorum ancak internetin insanlar arası ilişkileri zedeleyeceği korkusunun, sosyal medyanın yükselişi ile ortadan kalktığını ve bugün kişilerin ikametgahlarından bağımsız biçimde kendi seçtikleri komşularıyla, tıpkı eskiden az nüfuslu yerleşim birimlerinde kurulan cinsten bir ilişki kurabilme imkanı yakaladıklarını okumuştum. İşin ilginç tarafı, bu bilgiye tam olarak da  bahsettiği şeyi deneyimlediğim bir dönemde rast gelmiştim. Sosyal medya yaş, yerleşim yeri, okuduğum okul ya da mesleğim nedeniyle asla denk gelemeyeceğim ancak aynı noktaları birleştirerek yolumuza devam ettiğimiz çok güzel insanlar soktu hayatıma. O insanlar, yeri geldi kaderin karşıma çıkardığı eski dostlardan yakın oldular, yeri geldi yararlı oldular, beni bilgi ve deneyimleri ile beslediler, yeri geldi yoldaş oldular haksızlıklara birlikte göğüs gerdik. Yeri gelmişken buradan Melike‘ye, Mine‘ye, Özlem‘e, Gülara‘ya, Tamer‘e, Levent‘e ve şimdi buraya adlarını yazacak olursam, okuyucunun ilgisini kaybedeceğim , kendilerini çok iyi bilen herkese sevgilerimi iletmek istiyorum. Banu’nun Dünyası’nın 10. yaş partisi ise tam olarak böyle bir köyün sakinlerinin imece usulü çalışmasının bir sonucuydu.

Banu’nun katıldığı yazı atölyesinin sahibesi Ayşe Erbulak Özgürdal, Bostancı’daki Erbulak Evi‘nin kapılarını misafirler için sonuna kadar açmıştı. Kutlamanın tüm organizasyonunu, süslemelerini, hazırlığını Banu’nun arkadaşı Kutu Kutu Parti‘nin sahibesi  Handem yapmıştı. Twitter’da vakit geçiren ya da blog dünyasını yakından takip eden herkesin kim olduğunu bileceği Renan ve  Devletşah da bu süreçte fikirleriyle ikiliyi desteklemişler. Erbulak Evi’nin bahçesine adım atar atmaz gözünüzü alan logolu pastayı da Iraz Hantal, K’remela Cake Design yapmıştı. İkramların sergilendiği masaya yanaştığımda Armağan Portakal’ın ablası Nurdan Topel’in yani Kız Çocukları‘nın da bu işte parmağı olduğunu hemen anladım. Başka başka kimlerin emeği geçtiyse, hepsinin teker teker ellerine sağlık.

Peki bu etkinlikten bana neler düştü? Uzun zamandır görmediğim arkadaşlarım Armağan ve Banu ile görüşmüş oldum. Banu’nun sitesini yenileyen sevgili Zuhal Bozdağ ile tanışarak, yıllardan beri ertelediğim kişisel websitesi projeme başladık. Canım hocam Şengül Hablemitoğlu ile hasret giderip, Ankara’da kuruluş çalışmaları devam eden Hablemitoğlu Enstitüsü’nden bahsettik. merakettiklerin.com ‘un kurucusu Çiğdem Hanım’la tanışarak, Professional Women Network‘ten haberdar oldum ve uzun zamandır ertelediğim TurkishWIN üyeliğim için başvuruyu gerçekleştirdim.

Banu tüm katılımcılara Hayat Ağacı şeklindeki logolu bilekliklerden hediye etti ve Türkiye’ye yeni gelen Lepetit Marseillais ürünlerinden bir paket dağıttı. Atılan kahkahalar, çevrilen muhabbetler, hayatımıza katılan yeni insanlar da yanımıza kar kaldı.

Karanfil elden ele…